Yes, we zijn in Indonesië!
Door: Tamara
Blijf op de hoogte en volg Martijn en Tamara
20 April 2016 | Indonesië, Sulawesi Island
Onze Indonesië reis begint al met ons hoofd in de wolken. Voor Tamara (vliegangst) is de vlucht tot op zekere hoogte ontspannen, Martijn houdt alles lekker luchtig en de tijd - jullie raden het al - vliegt werkelijk voorbij. Na totaal 20 uur reizen zijn wij aangekomen op het eiland Sulawesi. Onze reis begint in Makassar, een havenstad die ons gelijk welkom heet in Azië. Luid toeterende auto's (ook al is er niet persee iets aan de hand), brommers en fietsriksja's rijden af en aan. Al staan er ook genoeg fietsriksja's stil, met de slapende eigenaar alias chauffeur relaxend erin. Wij hebben allebei vrijwel niet geslapen tijdens de vlucht, waardoor de eerste actie van de reis een middagdutje is. Wel de wekker verstandig gezet om zo aan het einde van de middag de stad te verkennen. Vanuit onze hotelkamer zagen we het al: de zee. Tijd om daar in een minuutje naar toe te wandelen, de kunst van oversteken in Azië (geen zebrapaden en iedereen rijdt gewoon door) eigen te maken en te doen wat de lokale mensen doen: gebakken banaan met chocoladesaus bestellen bij een van de tientallen (we kunnen werkelijk geen verschil ontdekken) eettentjes voor deze 'pisang goreng' en plaats te nemen op de eerste rij voor de zonsondergang. We zitten op plastic stoeltjes die het op elk moment kunnen begeven, aan een houten tafel met plastic flower-power-tafelkleed. De inwoners van Makassar verzamelen zich hier langzaam aan de boulevard en kijken geïnteresseerd naar ons, maar laten ons ook lekker onze gang gaan. Zo, het vakantiegevoel is er! De zon gaat onder en wij gaan op zoek naar een restaurantje waar wij iets anders dan gebakken banaan als avondeten kunnen kiezen. Na het afkeuren van grotere restaurants, twijfelachtige straattentjes en ons eigen hotel (vinden we niet zo leuk) vinden we een perfect restaurantje. Niet te groot, niet te klein, precies goed! Wij zijn de enige westerlingen en de eigenaren zijn daar heel enthousiast over. We nemen plaats aan de - weer - plastic stoeltjes en tafeltjes en bestellen nasi sreng sreng (rode saus) en nasi Jakarta (sojasaus). Kroepoek erbij, water en een shotje Johnie Walker voor Martijn samen met de big boss "as we are friends now". De rekening: 40,000 rupiah, nog geen 3 euro. Voor de wandeling naar het hotel krijgen we er nog een flesje frisdrank bij. We doen ons uiterste best om nee te zeggen en wanneer dit niet lukt om fooi te geven. Dat willen de eigenaren echt niet hebben. Dit is werkelijk het omgekeerde van opgelicht worden in het buitenland. Wat willen ze wel van ons hebben? Een foto met het voltallige personeel. Leuk! We will be back :-)
Feitje: sinds een tijd is het visum in Indonesië op veel luchthavens gratis (bij bepaalde omstandigheden, waaronder onze reis valt) en sinds een week toevallig ook op de luchthaven van Sulawesi. Al rekening houdend met het onvoorspelbare Azië hebben wij netjes dollars bij ons, mocht het toch betaald moeten worden vandaag. Hoe zit het nu precies in de praktijk? Dat hebben wij vandaag al lachend mogen aanschouwen. De regering heeft bepaald dat het gratis is, dus mensen die in de rijen gaan staan van balie 2 en 3 betalen niets. Mensen die voor balie 1 kiezen, wat er meer uitziet als een kantoortje maar precies hetzelfde werk verricht, betalen wel voor het visum. Een enkele westerling had dit vandaag door en eiste het al betaalde geld daarom terug. Al lachend wordt hierop gereageerd door de douanebeambten: oh jee, ze hebben het ontdekt. Ach, proberen kan toch geen kwaad? :-)
Feitje: sinds een tijd is het visum in Indonesië op veel luchthavens gratis (bij bepaalde omstandigheden, waaronder onze reis valt) en sinds een week toevallig ook op de luchthaven van Sulawesi. Al rekening houdend met het onvoorspelbare Azië hebben wij netjes dollars bij ons, mocht het toch betaald moeten worden vandaag. Hoe zit het nu precies in de praktijk? Dat hebben wij vandaag al lachend mogen aanschouwen. De regering heeft bepaald dat het gratis is, dus mensen die in de rijen gaan staan van balie 2 en 3 betalen niets. Mensen die voor balie 1 kiezen, wat er meer uitziet als een kantoortje maar precies hetzelfde werk verricht, betalen wel voor het visum. Een enkele westerling had dit vandaag door en eiste het al betaalde geld daarom terug. Al lachend wordt hierop gereageerd door de douanebeambten: oh jee, ze hebben het ontdekt. Ach, proberen kan toch geen kwaad? :-)
-
20 April 2016 - 16:06
Marieke:
Wat leuk om weer met jullie op reis te zijn :).
Geniet ervan. xx -
20 April 2016 - 16:26
Linda:
Leuk om te lezen hoe het met jullie gaat.
Ik ben benieuwd naar jullie belevenissen! Geniet ervan!
-
20 April 2016 - 16:29
Marielle:
Hebben jullie al lekker wat gegeten daar? Er zit een mega foodcourt aan het water waar je oa ijs met groenten erin kan halen. mochten jullie willen zondigen met het gevoel goed gezond bezig te zijn ;) Have fun!
-
20 April 2016 - 17:20
Bert:
Goed te horen dat t allemaal goed gaat. Eerst maar even poatje baaien om bij te komen van de vliegreis. En daarna genieten van al t komende. Geniet er van -
21 April 2016 - 15:25
Tanta Joke En Ome Rinie:
Hoi Tamara en Martijn,
Daar sta je van te kijken hè ??? Tante Joke die reageert op jullie reisverslag.Via je moeder
door gekregen héél erg leuk.We zullen jullie in de gaten houden ( grapje ).
Véél plezier en genieten maar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
