Winter in Sri Lanka ;-)

Ayubowan (goedendag) vanuit Sri Lanka!

Na een vlucht van 10 uur die wij goed hebben besteed (lees: met champagne geproost op het feit dat we begin volgend jaar willen gaan samenwonen, films gekeken en getracht te slapen) begint onze Sri Lanka reis in Negombo. Negombo is een stad met alleen maar laagbouw en tussen de huizen, winkels en hotels door staan palmbomen en andere tropische begroeiing. Hierdoor voelt de stad als een gemoedelijk dorp aan. Negombo ligt aan de kust en heeft een uitgestrekt zandstrand. Wij zijn kort in Negombo en wandelen na het ontbijt in een paar minuten naar het strand waar we letterlijk stilstaan bij het feit dat we op Sri Lanka zijn... Het is hier 30 graden, de zon staat fel aan de hemel en er waait een zacht briesje. Wij ploffen neer op het strand, kijken uit over zee en lopen naar de vissers toe die een stukje verderop druk bezig zijn. Merendeel van de bevolking hier leeft van de visvangst. 's Ochtends vertrekken de vissers al voor dag en dauw met hun kleurrijke boot het water op. Eenmaal terug op het strand wordt de vis uit grote netten gehaald en schoongemaakt. Met een klein weegschaaltje in het zand en rieten manden als toonbank wordt de verse vis direct verkocht aan voorbijgangers. Verderop zijn houten hutjes gebouwd die de rest van de dag als winkel fungeren.

Eind van de ochtend vertrekken we met onze chauffeur Arthur, die de komende anderhalve week bij ons is, van Negombo naar Kalpitiya. Een plek aan de kust op circa 5 uur rijden ten noorden van Negombo. Onderweg stoppen we voor een lokale lunch (rijst met groente-curry) en aan het einde van de middag komen we aan bij ons hotel. Kalpitiya is een klein, rustig dorp met ruimschoots meer palmbomen dan inwoners. Het slaperige plattelandsdorpje ligt aan een verlaten strand. Een strand dat wij helemaal voor onszelf hebben, net als ons hotel voor de komende nacht. Het hoogseizoen begint volgens de eigenaar over 2 weken en dan is het volgeboekt. Wij hebben dus geluk en worden behandeld als VIP's. De eigenaar is erg vriendelijk en bevlogen: tot in detail maakt hij ongevraagd en met liefde onze planning van de rest van de dag. "You can go to view your room, then come back and go to the beach. At 5 o'clock you enjoy the beautiful sunset. Relax and maybe even get some sleep. After, come to our restaurant where I will prepare a cooking demonstration. I will teach you how you make special prawn curry, Sri Lanka style. After that: enjoy the curry and let me make dinner for you. Vegetable curry, maybe some wine. Perfect, right?" Waar het ons enigszins overvalt dat bij aankomst in het hotel de rest van onze dag wordt ingevuld, vinden we het stuk voor stuk hele goede ideeën en laten we ons graag inspireren door de man die de "things to do" van Kalpitiya als beste kent. Terwijl we de zon zien ondergaan in de zee vanaf ons privé strand, we genieten van de verse garnalen die zelfs Martijn (niet zo'n garnalenliefhebber) goed smaken en even later smaakvolle groentecurries eten hebben we geen spijt van onze volgzaamheid. Een perfecte eerste dag van onze vakantie.

Na heerlijk te hebben geslapen (iets met de golven van de zee en ... Rust...) sta ik - Tamara - vroeg op om met een kop thee en m'n notitieboekje op ons balkon te zitten. Even opschrijven wat ik zie, hoor en voel. Voor werk. Iemand moet het doen ;-) Martijn staat niet veel later op want de excursie van vandaag begint vroeg: dolfijnen spotten! Met onze (hoe kan het ook anders) privé boot varen we ver de zee op. Als eerste spotten we de vliegende vis! Nooit geweten dat die dieren echt bestaan, het klonk als een fabel... Maar, in Sri Lanka zijn ze echt: ze springen omhoog vanuit zee, slaan hun vleugels uit en zweven boven de golven om verderop weer het water in te duiken. Wat leuk om te zien en volgens onze chauffeur ook zeldzaam, leren we later. We raken steeds verder van de palmenkust verwijderd totdat we op een gegeven moment dolfijnen in de verte zien springen. Daar willen we naar toe! Met ons nog een paar andere boten, maar zeker op twee handen te tellen dus lekker rustig. De dolfijnen zijn met gemak in de meerderheid. Voor, achter en naast onze boot: we zijn omsingeld. Moeders met baby's synchroon aan hun zijde en rebelse dolfijnen die al draaiend boven de golven uitspringen en met een speelse klap weer kopje onder gaan. Meerdere momenten tijdens de boottocht is de horizon van links naar rechts gevuld met dolfijnen. We zouden de hele dag op zee kunnen blijven, maar het ontbijt en de rest van de reis wacht op ons. In de vroege middag vertrekken we weer.

We rijden naar Anaradapura. Een van de steden van de 'culturele driehoek'. Hier beklimmen we de rots van Mihintale. Het verhaal gaat dat de koning van vroeger hier woonde en op een hert aan het jagen was, toen ineens zijn voornaam hard klonk. In de verte, bovenop een rots, stonden wijze mannen die naar de koning toe waren gekomen om hem te vragen Boedhisme aan zijn eiland, Sri Lanka, te geven. In het Boedhisme mag men geen dieren kwaad doen. De koning werd verstoord in zijn jacht en brutaal met zijn voornaam aangesproken, maar was zo geboeid door het Boedhisme dat hij vanaf dat moment Boedhisme op Sri Lanka introduceerde. Momenteel leven boeddhisten, hindoeisten, christenen en katholieken vreedzaam samen op Sri Lanka en tijdens de reis zien we dan ook al verschillende kerken en tempels. Mihintale bestaat uit oude ruïnes van de koningsstad, een groot boeddhabeeld, een stoepa en de rots uit het verhaal. Die rots beklimmen is een uitdaging: er zijn geen treden, maar kleine inhammen in steen en aan de rand ijzeren palen die wij mogen (en moeten) vasthouden. Er is 1 smal pad voor omhoog en omlaag en het einde van het pad is simpelweg rotsen beklimmen. Handen- en voetenwerk. Om uiteindelijk uit te komen op de kleinste rots, van circa 16 vierkante meter. Op de rots waar in het verhaal 7 mannen stonden, staan vandaag de dag tientallen toeristen. Omringd door naar ons idee vrij gammele ijzeren constructies. Terwijl de wind hier op deze hoogte flink waait. En een verdwaalde, enigszins gestoord overkomende aap druk heen en weer beweegt op een van de ijzeren constructies. Jullie zullen het misschien al denken: wij hebben snel foto's gemaakt, beduusd rond gekeken en met plezier weer de daling ingezet. Naar stevige grond onder onze voeten. Het moet gezegd worden dat het uitzicht vanaf de rots prachtig was. Dat zagen we net op de foto's ;-)

Liefs van ons!